Wie irriteert jou?
Je treft hier het zichtbaarheidsspreekuur aan. Deze keer met een vleugje irritatie, want het onderwerp is irritante mensen.
Liever kijken? Dat kan op YouTube door hier te klikken (41.42).
Je luistert op:
- Spotify deel 1 (#141) & deel 2 (#142)
- Apple Podcasts deel 1 (#141) & deel 2 (#142)
Wie vind jij irritant?
Ik kan wel een paar namen noemen. Vooral privé. Want een manager en collega’s heb ik niet meer en ik kies zelf mijn klanten uit.
Toen ik nog werkte als salesmanager, had ik je met het grootste gemak een top vijf kunnen geven.
Lag dat aan mijzelf? Ja, natuurlijk!
Niet iedereen vond mijn top vijf irritant, terwijl ik de betreffende persoon regelmatig een hoofdrol gaf in de films die ik ’s avonds in bed in mijn hoofd afspeelde. Dat alleen is al irritant.
Nog irritanter is het dat je bij die irritante mensen jouw authentieke zelf het allerhardst nodig hebt om je staande te houden, je punt te maken of gewoon uit een gesprek te halen wat jij eruit wilt halen. Daar gaat het vaak mis, weet ik van veruit de meeste mensen waarmee ik werk.
Mocht je je afvragen wat irritante mensen te maken hebben met jouw zichtbaarheid en met jezelf positioneren?
Veel. Want hoewel je met jouw zichtbaarheid vaak iets voor elkaar wilt krijgen bij anderen, gaat het in de eerste plaats over jezelf. Hoe trouwer jij bent aan jezelf, hoe krachtiger jij bent en hoe gemakkelijker het is jezelf zichtbaar te maken en daarmee te bereiken wat jij wilt. Je goede werk verzilveren dus.
Maar als irritante mensen één ding doen, is het jou uit het veld slaan. Uit jouw krachtveld om precies te zijn. En natuurlijk doen zij dat niet. Dat doe jij zelf. Maar goed, dat weet je allang.
Ik heb na mijn oproep verschillende irritante mensen doorgekregen 😉 en ik zal er in dit zichtbaarheidsspreekuur op terugkomen.
Sommige dingen zullen voor jou inkoppers zijn, andere goed om weer even te horen en misschien is er wel een andere invalshoek waardoor je bij een volgende ontmoeting met iemand minder van jouw energie laat wegstromen.
Als je wilt, neem dan eens iemand in gedachten die jij irritant vindt. Of misschien zijn er meerdere mensen. En vraag jezelf af waarom je die persoon irritant vindt.
Ondanks het irritante onderwerp, veel lees-, kijk- en/of luisterplezier!
Waarom is iemand irritant?
Waarom is iemand eigenlijk irritant? Of om het op de correcte wijze te zeggen, waarom vínd jij iemand irritant?
Zoals een van de reacties op mijn oproep al zo mooi beschreef: ik heb geleerd dat het meer over mij gaat en waar ik sta, aan wie en wat ik me erger, dan aan de persoon.
Heel vaak is iemand irritant omdat diegene iets op een manier doet die jij diep van binnen ook wel jezelf eigen zou willen maken. Ik had dat heel sterk met lakse managers.
HOE KUN JE ZO GEMAKKELIJK over iets heen stappen wat ZO BELANGRIJK is!
Mijn vertrouwen in dingen was nog niet zo sterk ontwikkeld in die tijd. Goed was niet snel goed genoeg, dus ik had sterk de behoefte om dingen enorm vast te houden. Hoe meer ik het advies kreeg om los te laten, hoe meer ik de dingen vasthield.
Precies het tegenovergestelde dus van wat mijn irritante managers deden, die zich met het grootste gemak niet verantwoordelijk voelden. Althans, dat was wat ik ervan vond.
Terwijl ik diep van binnen, onbewust en soms bewust, wel wist dat ik de dingen eigenlijk wat losser zou willen benaderen. Net als die irritante manager van mij.
Ik realiseer me dat iemand hierdoor nóg irritanter wordt, maar tegelijkertijd kun je zo’n persoon zien als een richtinggever in wat jij gemakkelijker voor jezelf kunt maken. Of prettiger. Niet voor die ander, maar voor jezelf.
Wie irriteert jou? “Ze gaat over tot emotionele chantage”
Een voorbeeld dat ik kreeg. “Mijn dochter stuurt zonder omhaal een Tikkie en voegt dan vijf minuten later een vraagteken toe. Of twee vraagtekens. En als ik nee zeg, gaat ze over tot emotionele chantage (leuk dat jij steeds uitgaat en mij zonder eten thuis laat en dan mijn Tikkies niet betaalt). Ehhh ze is 19….”
Dit is niet mijn voorbeeld, maar ik kan me er wel iets bij voorstellen. Bij mij gaan hier de verantwoordelijkheidsnekharen van overeind staan. Je bent 19. Kom op! Regel je eigen eten. JE BENT 19!! Maar waar deze dochter heel goed in is, is hulp vragen en voor zichzelf opkomen. Zo goed zelfs dat ze overgaat tot emotionele chantage!
Dat zou niet mijn manier zijn, maar ik weet wel dat ik er nog wat van kan leren. Ik probeer dit te onthouden voor wanneer mijn dochter over 8 jaar 19 is… Dat ik dan kan denken: Ik zie wat er gebeurt en ik ga er niet in mee.
Wie irriteert jou? “Iemand anders inschakelen zonder daarover te communiceren”
Een ander voorbeeld: “Een directeur die iets van mij wil, maar niet duidelijk is over wat en hoe, ook niet als ik ernaar vraag, en dan later niet tevreden is met het resultaat en het vervolgens door iemand anders laat doen zonder daarover te communiceren. Waarom dat irritant is: omdat ik me niet serieus genomen voel en me gepasseerd voel.”
Laat ik beginnen met te zeggen dat het er sterk op lijkt dat de directeur nog wat kan leren. Maar daar gaan we het nu niet over hebben. Want daar heb je geen controle over.
Wat ik heel mooi vind in de laatste zin is: omdat ik me niet serieus genomen voel en me gepasseerd voel. Dit zijn beide voorbeelden van het ego. Ons ego neemt dingen heel serieus en voelt zich gemakkelijk gepasseerd. Jouw authentieke zelf voelt zich nooit gepasseerd. Alles is precies zoals het zou moeten zijn en je behoudt vertrouwen.
Ik draai niet om mijn reactie heen: op het moment dat jij jezelf belangrijk genoeg vindt, zou je waarschijnlijk meer aandacht hebben besteed aan het stellen van vragen over wat de directeur precies wil en wat hij van jou verwacht. En misschien was dit dan niet gebeurd.
Op het moment dat jij zoveel vertrouwen hebt in jezelf, jouw aanpak en jouw capaciteiten, vind je het volkomen logisch om vragen te blijven stellen, totdat jij weet wat er van je verwacht wordt.
Op de een of andere manier ben jij gestopt met het stellen van vragen. Je hebt je aangepast aan de ander, met als resultaat dat je niet goed wist wat je moest doen.
Dat de ander er vervolgens voor kiest om het door iemand anders te laten doen zonder daarover te communiceren, dat zou hoogstwaarschijnlijk niet jouw manier zijn en ook niet worden. Prima.
“Ik vind mensen die luid spreken irritant”
Een prachtig voorbeeld over positionering en het innemen van jouw plek: “mensen die op luide toon spreken, vind ik ook ergerlijk, maar stiekem ben ik jaloers denk ik?!”
Leuk dat je al schrijft dat je stiekem jaloers bent. Daar zou zomaar een kern van waarheid in kunnen zitten. Misschien wil je zelf wel vaker van je laten horen in bepaalde situaties.
Maar er is ook nog iets anders. Veel mensen vinden mensen die op luide toon spreken irritant. Waarom? Omdat we dat hier als arrogant of asociaal kunnen bestempelen. Nederland is een land waar je bescheiden moet blijven. Met een luide stem val je op. Dat is niet de bedoeling.
Als je aan persoonlijke ontwikkeling doet, ben je meestal bezig met het afleren van bepaald gedrag in plaats van iets nieuws te leren. Dat is ook het geval als je deelneemt aan mijn programma. In dit geval mag je afleren dat het innemen van jouw plek in een gesprek niets te maken heeft met bescheidenheid, arrogantie of een luide stem. Helemaal niets.
Wie spreekt de waarheid?
De waarheid is een heel interessante. En om dat toe te lichten, begin ik met het vogelvoorbeeld van mijn buren.
Mijn buren voeren de vogeltjes in hun tuin. Soms zijn er zoveel vogels dat het wel een scene lijkt uit de Hitchcock film Birds.
Al die grote en kleinere vogels zitten vaak op de schutting met hun gezicht naar het voer en daarmee met hun kont naar ons. Met als gevolg dat er een lange strook poep op de tegels ligt.
Nu is dat in de winter niet zo erg, want dan zijn we toch niet buiten. In de lente en in de zomer vind ik dat wel vervelend. Dat is waarom ik mijn buren elk jaar vraag of ze het vogelvoer weg willen halen.
Een keer vragen is niet genoeg en met elke volgende ronde, groeit mijn irritatie. Want ik houd er zo mijn eigen normen, waarden en gewoontes op na.
En die zijn anders dan die van mijn buren en daar vind ik wat van. Tot het moment dat ik mezelf de vraag stelde: ja maar, misschien vragen de buren zich oprecht af waar ik me druk over maak. Of zijn ze in de verste verte niet bezig met mij en mijn ergernis.
Het zou mijn waarheid niet zijn en tegelijkertijd: wie ben ik om mijn waarheid heilig te verklaren?
Met die ontdekking veranderde mijn irritatie in rust. Dat zorgde er niet voor dat ik niet bleef vragen of ze wilden stoppen met voeren. Maar mijn manier waarop werd zachter en daarmee vast ook succesvoller.
De absolute waarheid bestaat niet
Er bestaat geen absolute waarheid. Of er zijn juist heel veel waarheden. Mijn waarheid is de mijne en jij hebt jouw eigen waarheden. Zo is het. Het is egoïstisch om te denken dat jouw waarheid DE waarheid is. Hiermee sta je anderen niet toe om te zijn wie ze zijn. Misschien sta je jezelf ook niet toe om te zijn wie je bent.
Wie irriteert jou? “Doodleuk zegt hij dat wel in juli te doen”
Nog een ingezonden voorbeeld. “Een ex die mijn belastingaangifte zou doen (heeft een belastingadviesbureau, dus je zou denken dat hij wel weet hoe en wat en wanneer), en dan doodleuk zegt dat hij dat wel in juli… gaat doen?!”
Ik ken de ex niet en ik ken jou als inzender ook niet. Wat ik wel weet, is dat je je belastingaangifte ook prima later kunt doen als je uitstel aanvraagt. Dat doen wij ook altijd. Daar kan een nadeel aan zitten, namelijk dat als je eventueel geld terugkrijgt, je daar langer moet wachten.
Wat ik hiermee wil zeggen, is dat het voor de ex heel logisch kan zijn om het op deze manier te doen. En voor jou juist helemaal niet. Iedereen heeft een eigen waarheid.
Natuurlijk kan de intentie van de ander ook minder zuiver zijn. Misschien wacht de ex expres. Tenzij de ander hier openlijk over is en bewust probeert je te irriteren, blijft het giswerk. Maar iemand wantrouwen kost enorm veel energie en dus veel van jouw kracht.
In dit voorbeeld is er sprake van afhankelijkheid: Ik wil iets op tijd geregeld hebben en degene die ik daarvoor nodig heb, doet dat niet. Dus irriteer ik me eraan.
Maar in dit voorbeeld heb je zoveel keuzes! Jij hebt de regie. Dat betekent dat je helemaal geen slachtoffer hoeft te zijn, maar gewoon de touwtjes in handen hebt:
- Iemand anders vragen om de aangifte te doen
- Samen aangifte doen op het moment dat jij bepaalt
- Vertrouwen hebben dat het wel goed komt, zelfs als het niet op jouw manier gaat
De vraag is: wat is voor MIJ belangrijk en daarnaar handelen.
Wat irriteert jou? “Het gedrag dat onder mijn huid kruipt…”
Dan nog een inzending die voor veel mensen herkenbaar is denk ik. “Het enige gedrag dat ‘onder mijn huid kruipt’ is achterbakse roddels door een heleboel kleine leugentjes op elkaar te stapelen over een langere periode binnen een wijd netwerk, meestal gedaan door iemand die een collega weg wil pesten. Of iemand die keihard liegt of oorverdovend stil blijft om het zichzelf makkelijk te maken en anderen als een baksteen laat vallen.”
In mijn woorden: bewust gedrag om anderen naar beneden te halen of weg te werken in het eigen belang. De inzender beschreef ook haar eigen tactiek en die wil ik graag met je delen. Ze verandert in een soort waakzame pitbull:
- Every breath you take
- And every move you make
- Every bond you break
- Every step you take
- I’ll be watching you…
Hoewel ik me realiseer dat je hier volledig in meegesleept kunt worden, als een drijfzand van emoties waarin je verzeild kunt raken, is het heel waardevol om eens vanuit een ander perspectief naar de situatie te kijken. Een deelnemer van mijn programma stapt dan altijd in de helikopter. Wat gebeurt er eigenlijk hier?
Wat er gebeurt, is dat er iemand actief is die totaal geen vertrouwen heeft in zichzelf om dingen op basis van zijn eigen kracht op te lossen. Daarom richt die persoon alle aandacht op anderen, met alle gevolgen van dien.
De inzender kiest ervoor om een waakzame pitbull te zijn. Er zijn echter nog veel meer manieren, zelfs tot aan vertrekken toe, die ervoor kunnen zorgen dat jij in je kracht blijft, ondanks de situatie waarin je terecht bent gekomen.
Het is een voortdurende check bij jezelf: wat is voor mij belangrijk? Soms krijg je een antwoord vanuit je ego, soms vanuit je authentieke zelf. Beide zijn oké, zolang je maar bij jezelf blijft en bij jezelf nagaat wat jij wilt, wat belangrijk is voor jou.
Wat irriteert jou en je grenzen
Irritaties ontstaan heel gemakkelijk wanneer je je eigen grenzen overschrijdt. Of wanneer je toestaat dat anderen jouw grenzen overschrijden. Een geweldige manier om enorm geïrriteerd te raken!
Grenzen kunnen gaan over normen en waarden die jij hebt en een ander niet, volgens jou 😉 Een grens kan ook zo concreet zijn dat je gewoonweg geen energie hebt voor iets en dan bijvoorbeeld toch “ja” zegt.
Wat irriteert jou? “Een collega die me precies voorschrijft wat ik moet doen en wanneer”
Een voorbeeld. “Een collega die me precies voorschrijft wat ik moet doen en wanneer. Ik vind dit irritant, omdat ik ook graag mijn expertise wil inzetten en niet alleen de uitvoerder van de taken van een collega wil zijn.”
Deze collega klinkt als een soort micro-manager en ik heb nog nooit iemand ontmoet die blij wordt van een micro-manager. Niemand. Sterker nog, micro-managers zijn experts in het wegnemen van werkplezier. Nu lees ik dat het over een collega gaat en niet over je leidinggevende. Gelukkig maar.
Dit is wat micro-managers doen
Wat micro-managers doen, is jouw autonomie wegnemen. Jouw regie. En juist autonomie is een van de drie psychologische basisbehoeften die we als mens nodig hebben om gelukkig door het (werk)leven te gaan. Dus het is niet gek dat veel mensen zo’n collega of leidinggevende irritant vinden.
Realiseer je dat micro-managers dat niet doen om jou te irriteren, maar omdat ze enorm veel moeite hebben erop te vertrouwen dat dingen wel goed zullen komen. En als je dat vertrouwen niet hebt, ga je controleren. Probeer je alles onder controle te houden. Dus ook de manier waarop jij je werk doet.
Zelf heb ik van alles geprobeerd om mijn autonomie te behouden onder leiding van een micro-manager. Vragen stellen, grenzen aangeven, ruzie maken. Ik heb geen pasklare oplossing.
Wat wel ontzettend belangrijk is, is dat jij je grenzen kent en ze aangeeft op momenten dat het voor jou belangrijk is. Vaak werkt het beter als je het proces deelt, niet de inhoud.
Wat wil JIJ?
Jezelf irriteren is helemaal niet leuk. Het haalt je uit je kracht en uiteindelijk heb je er vooral jezelf mee. Ik denk dat dit het moment is waarop jouw vrouwelijk leiderschap het beste tot uiting komt.
Het begint met je bewust te zijn dat je geïrriteerd bent.
Van daaruit kun je een keuze maken: Wil ik dit eigenlijk wel?
Soms is het antwoord gewoon JA. En waarschijnlijk is het antwoord vaker NEE.
Als het antwoord NEE is, vraag jezelf dan af: Doet die ander iets wat ik stiekem ook wel zou willen kunnen? Los van of je er iets mee doet, kan alleen dat inzicht al de irritatie verzachten.
Heb het lef om in de spiegel te kijken en jezelf af te vragen: Zou er ook een andere waarheid kunnen bestaan dan die van mij? Die andere waarheid of waarheden hoeven niet overeen te komen met wat jij gelooft. Stel jezelf gewoon de vraag OF ze kunnen bestaan. Als je jouw ego loslaat, dan WEET je dat er natuurlijk andere waarheden zijn en blijft jouw waarheid belangrijk, ZONDER die als de enige waarheid te zien.
Wat zijn jouw grenzen?
Als iemand over jouw grenzen gaat, kan dat alleen gebeuren als jij die grens niet aangeeft. Daarbij heb ik het natuurlijk niet over situaties waarin iemand koste wat kost jouw grens overschrijdt en zelfs geweld kan gebruiken.
Het aangeven van grenzen is niet voor iedereen even gemakkelijk. Vaak wordt het ingewikkelder doordat je niet weet wát jouw grens is. Maar dat is gemakkelijk op te lossen door jezelf de vraag te stellen: WAT WIL IK? of WAT IS BELANGRIJK VOOR MIJ?
En daarmee zijn we aan het einde gekomen van dit zichtbaarheidsspreekuur over irritante mensen.
Je mag mensen superirritant vinden. Zeker! En toch, als je iets wilt, stel jezelf dan de vraag: in wiens belang is deze irritatie? Dan zul je ontdekken dat irritatie eigenlijk nooit in jouw belang is.
Veel plezier bij nieuwe ontmoetingen en het is geweldig als je jouw ervaringen deelt!
Liefs! Susan